Ik loop over zonnige eilanden en trotseer ruwe stormen
Ik kom in een stad vol kippen, maar ik blijk vegetariër
B. zegt dat het goed komt en loopt weg
Hij verdwijnt in een wereld vol kleuren en geroezemoes
Ik volg hem en kom op een feest
Een feest vol mensen die ik ken,
maar niet van gezicht
Ik kom buiten op het strand en kijk uit over zee
Er zwemmen mensen en ik doe mee
Het onderwaterleven doet me goed
Vrij als een vis beweeg ik me
Totdat ik besef onder water te zijn
Ik raak in paniek, maar ik kom niet boven
Mensen lopen me voorbij
en kijken me afkeurend aan
Ik roep en ik schreeuw, mijn lichaam kolkt
Mijn lijf gutst.
Een bonzend hart, een kloppend hoofd.
Mijn benen als pap, mijn armen stijf.
Oh ja,
ik voel me kut.
dinsdag 30 maart 2010
woensdag 24 maart 2010
Tons of friends
Ok, het nieuwe album van Crookers; tons of friends. Zoals de naam al doet vermoeden staan er heel wat vrienden op. Op elke track "featered" wel een andere artiest. Ik vind eigenlijk niet heel veel van het album. Er is niets wat me stoort en er is niets echt fantastisch. Toch wil ik er iets over schrijven, want je versplilt zeker niet je geld als je 'm downloadt.
De laatste keer dat ik Crookers live zag, was ik ze eerlijk gezegd een beetje zat. Ze hadden een trucje en die kende ik inmiddels. Ik wist zelfs hoe die werkte. Maar toen ik dit nieuwe album van C. kreeg, besloot 'm toch op een gare ochtend in mijn old-school stereo (met cassettespeler!) te stoppen.
Eerste indruk: leuk. Vooral de tracks met Roisin Murphy, RyeRye en Yelle. Ik begon al een dik feestje voor me te zien waar Crookers live het dak eraf blazen. Ik kon ze ook niet betrappen op dat ene trucje, maar een set draaien is ook wat anders dan tracks achter elkaar op een album zetten, natuurlijk. Wat ze overigens goed hebben gedaan, want de sfeer bleef er lekker in.
Nadat ik op repeat drukte, luisterde ik het hele album nog een keer of 3 achter elkaar. Daarbij begonnen vooral de nummers met Kelis en Carrie Wilds steeds beter te klinken en ontdekte ik hier en daar nog meer. Ik kan eigenlijk wel concluderen dat het een prettig album is. En om die a capella versie van Day 'n night moet je gewoon heel hard lachen.
De laatste keer dat ik Crookers live zag, was ik ze eerlijk gezegd een beetje zat. Ze hadden een trucje en die kende ik inmiddels. Ik wist zelfs hoe die werkte. Maar toen ik dit nieuwe album van C. kreeg, besloot 'm toch op een gare ochtend in mijn old-school stereo (met cassettespeler!) te stoppen.
Eerste indruk: leuk. Vooral de tracks met Roisin Murphy, RyeRye en Yelle. Ik begon al een dik feestje voor me te zien waar Crookers live het dak eraf blazen. Ik kon ze ook niet betrappen op dat ene trucje, maar een set draaien is ook wat anders dan tracks achter elkaar op een album zetten, natuurlijk. Wat ze overigens goed hebben gedaan, want de sfeer bleef er lekker in.
Nadat ik op repeat drukte, luisterde ik het hele album nog een keer of 3 achter elkaar. Daarbij begonnen vooral de nummers met Kelis en Carrie Wilds steeds beter te klinken en ontdekte ik hier en daar nog meer. Ik kan eigenlijk wel concluderen dat het een prettig album is. En om die a capella versie van Day 'n night moet je gewoon heel hard lachen.
maandag 22 maart 2010
New Dorks!
Iedereen die zichzelf en zijn business online aan het profileren is, moet dit zien. Hilarisch.
zondag 21 maart 2010
PS Huiswerk: StarStroke
Een sterrenhemel wordt vaak gezien als iets moois, maar voor mijn Photoshop huiswerkopdracht werd ik geïnspireerd door The Fourth Kind.
Niet meteen beginnen met lachen, kritiek leveren en met je hoofd te schudden. Hiermee begint wel mijn weg naar Photoshop-heroïsme. Ook al blijkt hieruit dat ik nog een lange weg te gaan heb, het is een mijlpaal. Geen mooie, maar het is er wel 1.
En trouwens, een alien abduction is ook niet mooi. Ik hoop op een 5.
Niet meteen beginnen met lachen, kritiek leveren en met je hoofd te schudden. Hiermee begint wel mijn weg naar Photoshop-heroïsme. Ook al blijkt hieruit dat ik nog een lange weg te gaan heb, het is een mijlpaal. Geen mooie, maar het is er wel 1.
En trouwens, een alien abduction is ook niet mooi. Ik hoop op een 5.
NON Records is fijn!
Echt fijn.
Vrijdag presenteerde Klinch in de Melkweg NON Night. Het coming-out feestje van NON Records, een nieuw platenlabel uit Amsterdam met een liefde voor electro en een missie om het "live element van electronische muziek naar de voorgrond te brengen." Dat las ik hier tenminste. Het is ze in ieder geval gelukt om een fijn feestje met een goede sfeer neer te zetten. En daar horen uiteraard fijne electro klanken bij.
De klanken kwamen van Zombie Nation, Orgue Electronique, en van NON's eigen Palmbomen, The Benelux en Bear. Nu al grote namen en anders komt dat nog wel. Ik ben geen afgestudeerde muziekexpert, maar wel een echte muziekliefhebber en ik heb er vertrouwen in. En als je na een jaar al een feestje met je eigen artiesten voor Klinch hebt: respect.
C. (vriendin en partypartner) drong al een tijdje aan dat ik de MySpace van Palmbomen eens moest bezoeken. En het was inderdaad fijne muziek. Interview in Vice erachteraan: "...korte stukjes muziek die me een fijn gevoel geven, en een tropisch gevoel..." Dat weet hij wel over te brengen. Zijn fijne tropische gevoel met allerfijnst electronische fijnheid doen mij wanen in een tropisch paradijs.
Plaatje via nonrecords.net
Het was dus wel een beetje jammer dat hij al geweest was toen we aankwamen. Het deed echter niets af aan onze feeststemming, want er hing een goede sfeer en Orgue Electronique draaide. Hier en daar wat mixfoutjes, maar de staande recepties die zich over de zaal hadden verspreid, begonnen licht deinend in beweging te komen. We bestelden bier en een wodka 7-up, en voegden ons bij de hardst deinende receptie.
Naarmate de electro beter werd, werd de sfeer steeds uitbundiger. Het werd zelfs wat onstuimig toen The Benelux op het podium verscheen. Electronische muziek. En dan heb ik het over muziek zoals het hoort; met instrumenten. Trompetje d'r bij. Hier was wel over nagedacht. Resultaat: een kolkende feestmassa toen Zombie Nation achter de draaitafel verscheen. En we bleven kolken.
Hoewel best een aantal mensen besloten het feestje vroegtijdig te verlaten, gingen we samen met de andere feestblijvers uit ons dak op de gemixte hitjes van Bear. Een fijne afsluiter van een fijn feestje.
Conclusie: een goede sfeer, goede muziek en een afwisselende programmering. NON Records heeft het na een jaar al voor elkaar. Een platenlabel met veelbelovende artiesten en de liefde voor een fijn feestje. Fijn.
Vrijdag presenteerde Klinch in de Melkweg NON Night. Het coming-out feestje van NON Records, een nieuw platenlabel uit Amsterdam met een liefde voor electro en een missie om het "live element van electronische muziek naar de voorgrond te brengen." Dat las ik hier tenminste. Het is ze in ieder geval gelukt om een fijn feestje met een goede sfeer neer te zetten. En daar horen uiteraard fijne electro klanken bij.
De klanken kwamen van Zombie Nation, Orgue Electronique, en van NON's eigen Palmbomen, The Benelux en Bear. Nu al grote namen en anders komt dat nog wel. Ik ben geen afgestudeerde muziekexpert, maar wel een echte muziekliefhebber en ik heb er vertrouwen in. En als je na een jaar al een feestje met je eigen artiesten voor Klinch hebt: respect.
C. (vriendin en partypartner) drong al een tijdje aan dat ik de MySpace van Palmbomen eens moest bezoeken. En het was inderdaad fijne muziek. Interview in Vice erachteraan: "...korte stukjes muziek die me een fijn gevoel geven, en een tropisch gevoel..." Dat weet hij wel over te brengen. Zijn fijne tropische gevoel met allerfijnst electronische fijnheid doen mij wanen in een tropisch paradijs.
Plaatje via nonrecords.net
Het was dus wel een beetje jammer dat hij al geweest was toen we aankwamen. Het deed echter niets af aan onze feeststemming, want er hing een goede sfeer en Orgue Electronique draaide. Hier en daar wat mixfoutjes, maar de staande recepties die zich over de zaal hadden verspreid, begonnen licht deinend in beweging te komen. We bestelden bier en een wodka 7-up, en voegden ons bij de hardst deinende receptie.
Naarmate de electro beter werd, werd de sfeer steeds uitbundiger. Het werd zelfs wat onstuimig toen The Benelux op het podium verscheen. Electronische muziek. En dan heb ik het over muziek zoals het hoort; met instrumenten. Trompetje d'r bij. Hier was wel over nagedacht. Resultaat: een kolkende feestmassa toen Zombie Nation achter de draaitafel verscheen. En we bleven kolken.
Hoewel best een aantal mensen besloten het feestje vroegtijdig te verlaten, gingen we samen met de andere feestblijvers uit ons dak op de gemixte hitjes van Bear. Een fijne afsluiter van een fijn feestje.
Conclusie: een goede sfeer, goede muziek en een afwisselende programmering. NON Records heeft het na een jaar al voor elkaar. Een platenlabel met veelbelovende artiesten en de liefde voor een fijn feestje. Fijn.
Ik ben een programnerd
Toen ik vanochtend weer eens even ging kijken hoe het hier was, zag ik dat de filmpjes hieronder ineens de tabellen overschreden. Oeps.....wat te doen? Ergens de afmetingen veranderen, maar hoe en waar? Collega en frontendking L. maar even op msn aangesproken. "Mag ik je wat vragen?"
Hij reageerde eerst met: "Afmetingen veranderen is zeker te simpel." Ja, dat had ik ook al bedacht. Dat hij dit niet van mij verwacht had, begrijp ik wel. Ik doe teksten, geen techniek. "Maar waar?", typte ik. In de embedcode staat width en height, wist L. en hij wist ook meteen dat ik maximaal 410 in de breedte had. Kijk, en daarom heb ik dus L. nodig. Hij ziet dat gewoon.
Maar de lengte moet wel in verhouding zijn natuurlijk. Dus ik deelde de huidge breedte door de huidige lengte, kwam afgerond op 1.25, vermenigvuldigde 410 met dit getal en voila: 328. Op dat moment kreeg ik van L. hetzelfde getal door. Ha! Dat had ik zojuist helemaal zelf uitgerekend.
Het wilde daarna toch niet helemaal lukken, want ik moest de afmetingen op 2 plaatsen veranderen. Ook dat wist L. mij te vertellen. En nu is alles weer in orde. Je hoeft dus ook niet meer te dubbel klikken op de filmpjes. Gelukkig. Met een beetje hulp ben ik misschien toch wel een programnerd.
Hij reageerde eerst met: "Afmetingen veranderen is zeker te simpel." Ja, dat had ik ook al bedacht. Dat hij dit niet van mij verwacht had, begrijp ik wel. Ik doe teksten, geen techniek. "Maar waar?", typte ik. In de embedcode staat width en height, wist L. en hij wist ook meteen dat ik maximaal 410 in de breedte had. Kijk, en daarom heb ik dus L. nodig. Hij ziet dat gewoon.
Maar de lengte moet wel in verhouding zijn natuurlijk. Dus ik deelde de huidge breedte door de huidige lengte, kwam afgerond op 1.25, vermenigvuldigde 410 met dit getal en voila: 328. Op dat moment kreeg ik van L. hetzelfde getal door. Ha! Dat had ik zojuist helemaal zelf uitgerekend.
Het wilde daarna toch niet helemaal lukken, want ik moest de afmetingen op 2 plaatsen veranderen. Ook dat wist L. mij te vertellen. En nu is alles weer in orde. Je hoeft dus ook niet meer te dubbel klikken op de filmpjes. Gelukkig. Met een beetje hulp ben ik misschien toch wel een programnerd.
vrijdag 19 maart 2010
Stylo! Kijken! Nu!
Three is a charm. En als je het dan hebt over stylo, dope video's, een 9 minuten lange video/clip/film, dan moet je deze ook zien. De laatste uit de serie: "Non.vet's favourite video's of today"
Gorillaz - Stylo! (met Bruce Willis)
(en ja, ook weer even dubbel klikken)
Gorillaz - Stylo! (met Bruce Willis)
(en ja, ook weer even dubbel klikken)
donderdag 18 maart 2010
Als je ff 10 minuten hebt....
Dan moet je dit even zien: Lady Gaga & Beyonce a jail a telephone and some real hotness
Want tja, als we dan toch bezig zijn om youtube te bloggen.
(ff dubbel klikken anders zie je m niet in volle breedte. Ben toch zeker geen programnerd!)
Want tja, als we dan toch bezig zijn om youtube te bloggen.
(ff dubbel klikken anders zie je m niet in volle breedte. Ben toch zeker geen programnerd!)
Dope video
Ik wilde het eigenlijk niet doen. En ik houd ook niet zo van het woord "dope". Toch moet ik de video hierop zetten. Ik vind de stylo/de stijl/ de vibe/ de sfeer/ de zebra/ alles gewoon.......dope..
(ff dubbel klikken anders zie je m niet in volle breedte. Ben toch zeker geen programnerd!)
(ff dubbel klikken anders zie je m niet in volle breedte. Ben toch zeker geen programnerd!)
Op Photoshoples (deel 2)
De les is een half uurtje verhuisd naar 8 uur. Waarom weet ik niet, maar dat maakt niet uit. J. doet aan het South Beach dieet. Waarom weet ik, maar ik snap het niet. Gevolg was in ieder geval dat ze door honger en hunkering lichtelijk geïrriteerd werd toen ik nog even een peuk wilde roken. Maar 5 minuten later begonnen we vol enthousiasme aan les 2: foto bewerken.
Iedereen was aanwezig. S. en ik deelden een laptop en de andere chicksters volgden via Skype. We begonnen met de vraag: Wat zijn pixels? “Die vierkantjes…?” zeiden we twijfelend. En dat klopte! Waren we toch geen Total N00bs. Vervolgens leerden we wat de juiste resoluties zijn voor web en voor print, dat RGB webkleuren zijn en CMYK drukkleuren.
Toen een korte uitleg over de verschillende bestandssoorten:
- BMP is plat, te vergelijken met een Paintbestand,
- Gif slaat de boel op als pixels met een lelijk gevolg, hoewel het wel veel gebruikt wordt voor simpele animaties zoals smilies.
- EPS is voor drukwerk, “voor als je het heel mooi wilt drukken”, zo slaat Illustrator het vaak vanzelf op als EPS.
- Jpeg is de meest gangbare soort. Maakt van een Psbestand een compressed photosize wat betekent dat alles geminimaliseerd wordt.
- PNG is van oorsprong een Mac formaat en alles wordt geoptimaliseerd voor een klein formaat en transparante lagen worden behouden…
…..Snappie?
En toen kwam het leuke van de les: zelf doen! Met door J, uitgekozen afbeeldingen leerden we transformen, skewen, rotaten, warpen, flippen, distorten en content aware scalen. Maar daar moesten we niet helemaal op los gaan, want, zei J.: “een mens kan dikker worden!”
Over op een andere foto waar we verder gingen met automatische correcties, bijvoorbeeld als je niet tevreden bent met de kleur van je gezicht. Maar: “Wil niet zeggen dat je er meteen uitziet alsof je een maand op Aruba bent geweest.”
Over op brightness “Let op fluorescerende kleding”, richting kleuren levels, channels, layers, curves, gradient, exposure en hue/saturation. Dat laatste is het veranderen van bepaalde kleurgebieden. Fantastisch!
En toen het echte werk. Uitsnijden met de Magic Lasso, plakken in een andere afbeelding en….spelen maar! Color burn, blending options, Bevel and Emboss, color overlay, stroke, bladiebladiebla. S. en ik gingen los. “I feel like God” schreef ik in m’n notitieblokje.
De les liep weer uit, deze keer niet vanwege de overvloed aan vragen van mijn kant. Hoewel ik wel blij was dat iemand ze stelde. Ik heb nu al zin in mijn huiswerk: een evenwichtige collage van 1024 x 768 pixels met minimaal 5 verschillende lagen.
Daarover meer de volgende keer.
Iedereen was aanwezig. S. en ik deelden een laptop en de andere chicksters volgden via Skype. We begonnen met de vraag: Wat zijn pixels? “Die vierkantjes…?” zeiden we twijfelend. En dat klopte! Waren we toch geen Total N00bs. Vervolgens leerden we wat de juiste resoluties zijn voor web en voor print, dat RGB webkleuren zijn en CMYK drukkleuren.
Toen een korte uitleg over de verschillende bestandssoorten:
- BMP is plat, te vergelijken met een Paintbestand,
- Gif slaat de boel op als pixels met een lelijk gevolg, hoewel het wel veel gebruikt wordt voor simpele animaties zoals smilies.
- EPS is voor drukwerk, “voor als je het heel mooi wilt drukken”, zo slaat Illustrator het vaak vanzelf op als EPS.
- Jpeg is de meest gangbare soort. Maakt van een Psbestand een compressed photosize wat betekent dat alles geminimaliseerd wordt.
- PNG is van oorsprong een Mac formaat en alles wordt geoptimaliseerd voor een klein formaat en transparante lagen worden behouden…
…..Snappie?
En toen kwam het leuke van de les: zelf doen! Met door J, uitgekozen afbeeldingen leerden we transformen, skewen, rotaten, warpen, flippen, distorten en content aware scalen. Maar daar moesten we niet helemaal op los gaan, want, zei J.: “een mens kan dikker worden!”
Over op een andere foto waar we verder gingen met automatische correcties, bijvoorbeeld als je niet tevreden bent met de kleur van je gezicht. Maar: “Wil niet zeggen dat je er meteen uitziet alsof je een maand op Aruba bent geweest.”
Over op brightness “Let op fluorescerende kleding”, richting kleuren levels, channels, layers, curves, gradient, exposure en hue/saturation. Dat laatste is het veranderen van bepaalde kleurgebieden. Fantastisch!
En toen het echte werk. Uitsnijden met de Magic Lasso, plakken in een andere afbeelding en….spelen maar! Color burn, blending options, Bevel and Emboss, color overlay, stroke, bladiebladiebla. S. en ik gingen los. “I feel like God” schreef ik in m’n notitieblokje.
De les liep weer uit, deze keer niet vanwege de overvloed aan vragen van mijn kant. Hoewel ik wel blij was dat iemand ze stelde. Ik heb nu al zin in mijn huiswerk: een evenwichtige collage van 1024 x 768 pixels met minimaal 5 verschillende lagen.
Daarover meer de volgende keer.
woensdag 3 maart 2010
Op Photoshoples (deel 1)
Ik heb niet de ambitie om designer te worden. Daar heb ik noch het talent noch de aanleg voor. Toch heeft mijn geest al een tijdje een wanhopige behoefte aan photoshop-vaardigheden. Het is namelijk best frustrerend als je je eigen creatieve opwellingen niet tot uitbeelding kunt brengen. Al is het maar in grote lijnen. Als non.designer.
Gelukkig ken ik een aantal "photoshopperige" zielen. En nog veel gelukkiger: eentje wilde mij wel photoshoples geven, namelijk; J., baasbitch van Interactive Xperience en succesvol freelancer. En zoals met alle goede ideeën, wilden er meer mee doen. Twee meer.
Het plan werd:
- elke dinsdag van half 8 tot half 9 een uurtje 'shoppen'
- kosten: 1 euro.
Aangezien de andere twee deelnemers, J. en ik er gezamenlijk een vriendschappelijke relatie op na houden, had ik niet verwacht dat er enige structuur in de lessen zou zitten, maar niets was minder waar.
De eerste les bestond uit Griekse delicatessen en daarna serieus aan de slag. Met een heuse keynote als introductie en een leerplan voor de komende 8 weken.
Les 1: Know your basic workspace. Een interessante les waar ik alle informatie kreeg over de versleeptool, de selecttool, wat feather doet, hoe je de magnetic lasso en magnetic wand tool gebruikt, wat tolerance betekent, wat quick magic is en hoe je de eye drop tool gebruikt. De andere functionaliteiten leren we 'along the way'.
Mijn verbazing over de onverwachte lesstructuur vergrootte mijn enthousiasme wat resulteerde in een lading vragen over iedere knop. Ja, ik was dat overijverige meisje voorin de klas. Die overigens helemaal leeg was, want er geldt verder geen aanwezigheidsplicht ofzo. Het liep dus wat uit, maar ik heb als Photoshop N00b de eerste stappen gezet naar Photoshop heroïsme . Want zo heet de cursus; Van Photoshop N00b naar Photshop HELD. Met een echte presentatie van mijn werk als afsluiting.
Complimenten voor J. Ik zal opletten en opschrijven, want dat blijft natuurlijk wel mijn ding.
P.S. Wees niet verbaasd als dit blog verandert in een websiteblog met een nieuw dik logo. Non.vet gaat namelijk de wereld veroveren en daar hoort een nieuw jasje bij.
Gelukkig ken ik een aantal "photoshopperige" zielen. En nog veel gelukkiger: eentje wilde mij wel photoshoples geven, namelijk; J., baasbitch van Interactive Xperience en succesvol freelancer. En zoals met alle goede ideeën, wilden er meer mee doen. Twee meer.
Het plan werd:
- elke dinsdag van half 8 tot half 9 een uurtje 'shoppen'
- kosten: 1 euro.
Aangezien de andere twee deelnemers, J. en ik er gezamenlijk een vriendschappelijke relatie op na houden, had ik niet verwacht dat er enige structuur in de lessen zou zitten, maar niets was minder waar.
De eerste les bestond uit Griekse delicatessen en daarna serieus aan de slag. Met een heuse keynote als introductie en een leerplan voor de komende 8 weken.
Les 1: Know your basic workspace. Een interessante les waar ik alle informatie kreeg over de versleeptool, de selecttool, wat feather doet, hoe je de magnetic lasso en magnetic wand tool gebruikt, wat tolerance betekent, wat quick magic is en hoe je de eye drop tool gebruikt. De andere functionaliteiten leren we 'along the way'.
Mijn verbazing over de onverwachte lesstructuur vergrootte mijn enthousiasme wat resulteerde in een lading vragen over iedere knop. Ja, ik was dat overijverige meisje voorin de klas. Die overigens helemaal leeg was, want er geldt verder geen aanwezigheidsplicht ofzo. Het liep dus wat uit, maar ik heb als Photoshop N00b de eerste stappen gezet naar Photoshop heroïsme . Want zo heet de cursus; Van Photoshop N00b naar Photshop HELD. Met een echte presentatie van mijn werk als afsluiting.
Complimenten voor J. Ik zal opletten en opschrijven, want dat blijft natuurlijk wel mijn ding.
P.S. Wees niet verbaasd als dit blog verandert in een websiteblog met een nieuw dik logo. Non.vet gaat namelijk de wereld veroveren en daar hoort een nieuw jasje bij.
dinsdag 2 maart 2010
The Baseballs
Put your petticoat on en fix je kuif! Digger, Sam en Basti zijn de boys van The Baseballs en swingen de pan uit. Ze komen uit Duitsland en maken nu al zeker een jaar hippe hits nog meer 'nu' met de rock 'n roll sound van the sixties.
Begin 2009 braken ze onder andere in Duitsland en Finland door met hun versie van Umbrella. En in datzelfde jaar kwamen ze met Strike, hun debuutalbum met daarop nog meer rock 'n roll hits van nu en toen. Zoals Hot ’n Cold (Kate Perry), Don’t cha (Pussycat Dolls) The Look (Roxette) en Bleeding Love (Leona Lewis).
Ik vind het leuk. Ze toveren een glimlach op mijn gezicht als ik hoor hoe ze elk nummer naar eigen interpretatie een rock ‘n roll sound geven. Puur. Uitgekleed. Swingend. Lekker. Now let’s watch the Fonz check his hair.
Begin 2009 braken ze onder andere in Duitsland en Finland door met hun versie van Umbrella. En in datzelfde jaar kwamen ze met Strike, hun debuutalbum met daarop nog meer rock 'n roll hits van nu en toen. Zoals Hot ’n Cold (Kate Perry), Don’t cha (Pussycat Dolls) The Look (Roxette) en Bleeding Love (Leona Lewis).
Ik vind het leuk. Ze toveren een glimlach op mijn gezicht als ik hoor hoe ze elk nummer naar eigen interpretatie een rock ‘n roll sound geven. Puur. Uitgekleed. Swingend. Lekker. Now let’s watch the Fonz check his hair.
Abonneren op:
Posts (Atom)