Lichte lust

Foto: amolife.com

Je smacht
Ik wacht
Vol room verleid ik je
Met mijn chocolade huid
Glanzend, lonkend
Je hart bonkend
Eet me
Verslind me
Door je mond
Over je lippen, langs je tong
Dan vul ik je
Onthul ik je
Mijn zoete smaak
Ik maak je week
Ik maak je zacht
Je lacht
Je mond nat
bij het idee
Dat ik bij jou

...

Was ik maar geen moorkop
En jij niet op dieet

Alles

Foto: www.warchild.org.uk

Niets is wat het was
Alles is waar het vandaan komt

Verliefd op een ander

Soms ben je op slag verliefd op iemand anders. Iemand anders dan je relatie. Mijn relatie is mijn vriend. De liefde van mijn leven wanneer ik niet verliefd ben op een ander.

Ja, dat durf ik zomaar te zeggen. Als je heel eerlijk bent, ben jij ook weleens verliefd op een ander. Ik ben om de haverklap verliefd op een ander. Tintelingen, trillingen, warm, koud. En mijn hart, oh mijn hart. Zo was ik laatst in de zevende hemel om een jongen van de NS. Om zijn glimlach. Zijn mooie brede glimlach. Niet een reden om je relatie op het spel te zetten, maar toch, ik werd er warm van.

Foto: Tumblr.com

In het Engels zegt men het raak: ‘falling in love’. Zo zie ik het ook: alsof ik even val. Het belangrijkste is dat ik snel weer opsta en samen met mijn liefde verder loop. Niet als een schijnheilige schuinsmarcheerder, hoor. Dat bedoel ik niet. Het zijn niet die zware verliefdheden waarbij het me langdurig de behoefte aan eten én vriend ontbreekt. Ben je gek. Ik heb het over dat spannende gevoel van kippenvel in je lijf dat voortkomt uit een natuurlijke interesse in potentiële partners. Al is het maar een minuutje, stiekem voordat je gaat slapen of gewoon op klaarlichte dag. Even wegdromen op de vlinders in je buik.

Zoals toen met die jongen van de NS en zijn brede glimlach. Ik zat in de trein en hij stond op het perron. Het begon licht te waaien en het perron maakte ruimte voor een wit strand met palmbomen, de zon brak door, de lucht was blauw. Daar stond hij breed glimlachend mooi te zijn op het strand van mijn dromen, met zijn donkere manen deinend in de wind. Toen de trein vertrok ging mijn telefoon. Of ik thuis at, want we gingen bbq’en, voor mij extra groenten. Ja, ik was weer opgestaan. Ik keek op mijn klok. Als ik op tijd aankwam, konden we samen naar huis lopen.

(Deze column schreef ik voor PinkBullets.nl)

Bang voor mezelf

De mooiste dingen worden gewoon gezegd. Ook tijdens de kerkennacht in Utrecht tijdens de Preek van de leek van Karin Bloemen “De wereld op je schouders”.

Karin Bloemen, zelf niet religieus opgegroeid en opgevoed, zei tussen neus en lippen door: “Angst is goed in de kerk, daar moet je het van hebben”. Een kleine steek onder water, spontaan of bedacht, dat maakt niet uit. Ik moest daar wel om lachen, als enige geloof ik, want ze heeft gelijk. Angst is wat ons beweegt. 

Waar vroeger de kerk je bang maakte voor de duivel en namens God hier en daar wat strafwerk uitdeelde om te zorgen dat je een deugdelijk leven leidde, maken we nu onszelf bang voor anderen, zodat zij zullen zeggen dat we deugen. Kijk maar naar de burn-outs, de overspannen thuiszitters. Ik was er ook één, zo’n overspannen kip die te lang onder een hete grill was blijven liggen. En maar door tokkelen, omdat ik bang was om niet te voldoen aan de verwachtingen van anderen, of erger, om anderen teleur te stellen. 

Ik had mijn eigen kerkje opgericht, met mezelf als gemeenschap en een geloof in het motto: Je mag de mensen in de wereld niet teleurstellen. Mooi vond ik dat, dat ik die plicht op mijn schouders nam om zo het gehele zaakje te ontlasten. Voor de mensen, voor de wereld. Heel heilig allemaal.

Schijnheilig! Hoe kan ik nou niemand teleurstellen? Ik stel mijn kat al teleur als ik ’s ochtends niet nog even met hem kroel, maar gehaast het huis verlaat. Dus de mensen in de wereld niet teleurstellen? Rot op. Ik was bang voor ze, dus ging ik harder voor ze rennen. Daarom ben ik nu bang voor mezelf en heb nog nooit zo hard gerend.

Bron: run5kaday.files.wordpress.com

(Deze column schreef ik voor het Martinus Magazine)

Dat kan jouw buik zijn!

Ongevraagd stond ze daar, op mijn Facebook. Plotseling, zwijgend, alsof ze een geheime boodschap had die alleen met suggestief zwijgen kon worden overgebracht. Een glanzende vrouwentorso, brons met sixpack, of waren het er acht? ‘Women’s Health’ stond erboven ’10 ways for great abs’. Ah! Boodschap overgekomen.

Foto: womenhealthwebsites.com

Ik vind dat niet leuk. Zo’n glossy sixpack tussen posts als “Mn nieuwe schoenen nat #bah #regen” en “Ventje vindt je status leuk”. Toegegeven, de posts van mijn vriendinnen vind ik ook niet altijd leuk, maar ik heb zelf om die onzin gevraagd. Om een bronzen sixpack van Women’s Health niet. En niet meteen denken dat ik jaloers ben, omdat ik zelf op de bank een Cornetto aan het eten was. Je kunt namelijk niet jaloers zijn op een anoniem lonkende sixpack zonder hoofd.

Dat doen ze dan weer slim, want het gaat niet om het totale plaatje met mooi haar en de laatste mode. Daar kun je inderdaad jaloers op zijn, maar je legt je er ook snel bij neer dat jij anders bent. In dit geval gaat het alleen om die sixpack, die buik zonder vet, strak velletje en in het geheel hooggespannen. Net als je verwachtingen wanneer je begint met die ’10 ways for great abs’, want immers, dat kan jouw buik zijn!

Ik dacht het ook. Jaren geleden, toen ik nog niet die halve vrede had met het stukje lichaam dat tussen mijn borsten en heupen mooi natuurlijk zit te zijn. Toen werd ik wakker met 40 situps, dronk alleen zelf geperste fruitsappen en olijfolie, gooide zaadjes en gember door elke maaltijd, sportte 2 uur per dag: 1 uur cardio 1 uur bodypump en at eens wat vaker een eiwitje. Resultaat: een goede conditie, een strakker lichaam, maar geen sixpack. Waarom ik niet!? Ik had toch alle adviezen gevolgd, keurig elke dag die oefeningen gedaan? Jarenlang, echt waar, ik lieg niet. Dus waarom ik niet? Ik zal je vertellen waarom ik niet.

Het kost me teveel moeite. Begrijp me niet verkeerd. Ik dans, ik yoga, ik zwem en als er geen pak Cornetto’s in de vriezer ligt dat op moet, eet ik meer gezond dan ongezond. Maar mijn buik is de ene dag gevormd en de andere dag wat minder, meer zit er gewoon niet in. Natuurlijk zal Women’s Health mij er altijd van proberen te overtuigen dat die sixpack er echt heus ook voor mij inzit, maar ik heb geaccepteerd dat 1 sixpack bier gezonder is dan ’10 great ways’.

(Deze column schreef ik voor PinkBullets.nl)