Heimwee

Heimwee is het ziekelijk verlangen naar huis. Dat is het misschien niet echt, want het verlangen is niet ziekelijk en ik ben thuis. Toch is het een goede verwoording van wat ik voel. Want hoewel ik hier een gelukkig leven heb en dankbaar ben voor alle kansen die ik in mijn leven heb, is er altijd een stukje in me dat verlangt naar het land waar de zon haar verstikkende warmte verspreidt over een prachtig schoon vol lachende contrasten en onderliggende emotie; mijn geboorteland Indonesië.

Ik hoop niet dat je me verkeerd begrijpt. Ik ben blij om hier te wonen en in vrijheid mijn hart te kunnen volgen. Ook weet ik dat mijn verlangen niet puur kan zijn, omdat ik er altijd “op vakantie” ben en me altijd kan omdraaien naar de rijkdom hier in Nederland. Toch is het altijd meer dan een vakantie en is omdraaien moeilijk. Welke kant ik ook omdraai, terugkeren lijkt altijd de andere kant op.

Dat is niet erg. Het ligt niet zwaar op mijn hart. Zo is het en het is zo een deel van wie ik ben. Ik ben daardoor juist een rijk mens. Ik heb twee landen die ik mijn thuis kan noemen. Ik mag de goede vruchten van beide kanten plukken en de rotte laten liggen. Toch denk ik soms met weemoed aan de keren dat ik zo onvoorwaardelijk gelukkig was. Niet omdat ik vakantie had, niet omdat ik even niks hoefde, niet omdat ik genoot van prachtige vergezichten, en ook niet omdat niemand mij ergens toe verplichtte. Het was iets anders.

Het is iets anders. En iedereen die hier een mening over heeft, mag dat van mij hebben. Er hoeft alleen niet perse een rationele of psychologische verklaring aan ten grondslag te liggen. Want wanneer ik 1 van mijn dierbaarste foto’s op mijn prikbord zie, dan heb ik gewoon een beetje heimwee. En dat mag best.

Huiselijk geweld

Laat ik beginnen om te zeggen dat ik met deze post het fenomeen huiselijk geweld op geen enkele manier belachelijk wil maken of de kwalijkheid ervan wil ontkrachten. Ook ben ik me bewust van de enigszins dramatische vergelijking.

Toch ben ik momenteel slachtoffer van huiselijk geweld. Huiselijk geweld aan mijn gemoedsrust. Mijn geest. Mijn eens zo vrije geest die nu aan huis gekluisterd wanhopig 45 koekjes is gaan bakken. Die ineens chagrijnig wordt als er buiten geen poep uitkomt, maar eenmaal binnen direct overal behalve op de krant wordt gedropt. Mijn geest die nu dwangmatig elk grasveldje in een straal van 1 kilometer opzoekt en daar maar gaat zitten lezen omdat meneer toch echt een keer moet plassen. Die elke dag in haar vakantie om uiterlijk half 9 de bevuilde straten afwandelt om elke 100 meter gras uit de bek te trekken.

Mijn geest die deze week op Mac past. De ‘kleine hond’ pup van J. en S. Niet zomaar alleen te laten, zindelijk genoeg om buiten alles op te houden en het binnen overal de vrije loop te laten, waanzinnig, speels, lief, jong en uitdagend. En hoewel mijn geest huiselijk geweld is aangedaan, zorgt haar ziel met alle liefde zo goed mogelijk voor het beestje en begint zelfs van hem te houden. Het zorgen voor een puppie gaat alleen niet over rozen.

En dan te bedenken dat mensen kinderen willen. Nee, daarvoor hou ik nog echt teveel van mezelf.

Uit Alice in Wonderland

Hi,

Ben bezig met een verhaal dat geïnspireerd is door Alice in Wonderland. Daarvoor heb ik het boek nu al meerdere malen gelezen, maar er is 1 zin waar ik niet uitkom. Ik vind hem prachtig. Misschien juist daarom. Wie helpt mij de zin te verklaren/uit te leggen/ weerleggen/ et ce te ra...


"Denk nooit dat je niet anders bent dan wat het in de ogen van anderen misschien lijkt dat wat je was of misschien geweest bent niet anders was dan dat je wat je was geweest in hun ogen anders was geweest."

Alle reactie is meer dan welkom!

Zelfcomplexen en andere onzinnigheden

Een tijdje geleden gingen A. en ik winkelen. Toen ik een leuke broek had gevonden, was ‘ie ondanks de kleine maat toch nog te groot. Uit frustratie riep ik: “Hey A, moet je zien” en ik trok zo de gesloten broek van mijn kont af. Zij reageerde: “Nou, dat is helemaal niet leuk voor mij, hoor.” Waarop ik reageerde: “Nee, voor mij ook niet.” Waarna we beide enigszins gepikeerd weer in ons pashokje verdwenen. Wij delen een onzekerheid om tegenovergestelde redenen.

Iets anders: mijn vriendin M. Lang, blond en lekker. Ze zit vol leven en krijgt mannelijke aandacht waar menig vrouw jaloers op is. Zij heeft grote voeten. Daar kan ze niks aan doen, maar toch kan er geen schoen gepast worden zonder de vraag: “lijken mijn voeten hier groot in?”

Dan P. Uit Indonesië en laatst op bezoek. Erg donker van zichzelf en loopt, net als vele andere Indonesiërs, het liefst de hele dag in de schaduw. Want daar is wit de mode, zoals bruin hier de mode is. Maar waar wij half naakt vechten om een plekje in de zon om te voldoen aan schoonheidsidealen, heeft de wens van P. om wit te zijn niet alleen te maken met smaak. Want in Indonesië is een bruine huidskleur nog steeds de kleur van de minderbedeelden en dus van de mindere klasse. Het ontwijken van de zon is voor P. dus wel van een iets andere orde.

Toch is het onzinnig. En iedereen die ik ken heeft “uiterlijke” zelfcomplexen, onzekerheden, obsessies, whatever. De meeste hebben er meer schijt aan dan last van, maar het blijft onzinnig. Het feit dat P. misschien een meer legitieme reden heeft voor haar onzekerheid, bewijst dat juist. Het is maar net waar je woont, met wie je omgaat en welke zanger of zangeres een hit heeft. Onzinnig, dus.

Ik ben klein, heb geen kont zoals je wel begrepen zult hebben, wel een bril vanwege beschadigde ogen die ik te nietszeggend vind, ik weeg niet veel, maar het mag wel strakker, God had geen zin meer toen hij bij mijn wenkbrauwen kwam, ik heb lelijke voeten, dikke vingers, striae op mijn heupen en mijn haar is te dun. Maar weet je, ik ben gek op mijn onzinnigheden.

Meestal.

Daggering goes mainstream

Volgens mij is dit toch wel de eerste commerciële videolip waarin wordt gedaggered. Dat komt van daggering. De droogneukdans uit Jamaica, ook wel Dolk-dans genoemd.



Ja, dames en heren, gewoon een beetje old fashion schuren is niet meer genoeg. Explore your sexual fantasies en laat niets aan de verbeelding over. Bespring die chick en rij die gast. Daggering is now!

Nu maar hopen dat we het allemaal overleven.

:-)

Elke dag krijg ik een strip van Mutts, de coolest comic of the world, vind ik. En van die van vandaag krijg ik een warm gevoel dat ik graag wil delen.

Google's optimalisatie vs Google optimalisatie

Via Twitter werd ik vandaag op deze blogpost gewezen. Het gaat over de optimalisatie van Google met betrekking tot het aanbieden van zoekresultaten en het gevolg daarvan op de ranking van websites. Kort gezegd: Google wordt taalpurist en websites de dupe.

Waar je namelijk eerst nog slim kon inspelen op misspellingen en “nieuwe” spellingen, biedt Google nu alleen de juist gespelde zoekresultaten aan. Ook al zocht je op een misspelling of “nieuwe” spelling (bureau vs buro). Wanneer je als bedrijf daar slim op in hebt gezet, kom je dus bedrogen uit.

Als een schooljuf lijkt Google straffen uit te delen aan de websites die inzetten op spelfouten. Tegelijkertijd leert zij de internetgebruiker correct spellen. Wat op zich een mooie gedachte is. Echter, Google gaat uit van de officiële spelling. Nieuwe spelling, die nog niet als officieel wordt gezien maar wel correct is, ziet zij als spelfout.

Dat is niet alleen oneerlijk. Het is ook jammer. Want het leuke aan SEO is juist het taalspelletje om je taalkundig omhoog te werken. Het zou zonde zijn als Google daar niet de kunst van zou waarderen.

Nieuwe video M.I.A

Hmmmm.... de nieuwe video van M.I.A van de eerste single 'Born Free' van haar nieuwe album. Je ziet een razzia van de Amerikanen op roodharigen waarna zij gewelddadig omgebracht worden.

M.I.A heeft in ieder geval de aandacht. Hopelijk zit er een boodschap achter deze niets verhullende video, denk het haast wel. Anders is het gewoon grof. Toch moet je hem zien.

M.I.A, Born Free from ROMAIN-GAVRAS on Vimeo.