Schets.....

NO Jillz

Jillz is een verfrissende appelcider en het nieuwe alternatief voor bier en wijn van Heineken. De reclame bestaat uit vier lekkere mannen, appels, water en Jillz. Op zich goede ingrediënten voor een fijne reclame waar vrouw en homo graag naar kijken. De campagne als geheel klopt ook. De reclame, de lekkere mannen in die reclame, het terugkomen van die lekkere mannen op de website, het beeld en de beleving. Een goede lancering voor een drankje als Jillz en haar doelgroep. Maar terwijl Heineken wacht totdat de glossy’s Jillz uitroepen tot hét drankje van deze zomer, zit ik met een enorm anticlimaxgevoel en het gevoel dat Heineken iets heel stoms doet.

Een cover van het nummer ‘Fresh’ van Kool & The Gang zet in. Vier knappe koppen lopen in een veld. Je denkt: “eindelijk een reclame met lekkere mannen!” Dan gebeurt er iets. Die ene bewoog toch niet echt zijn lippen op het woord ‘conversation’? Jawel. En het wordt steeds erger, want ze doen het alle vier! Playbacken. Een enorm anticlimaxgevoel dringt diep door in mijn systeem. Wat die vier knappe koppen met strakke sixpacks en gespierde basten ook doen. Ze kunnen appels plukken, appels schieten en kruiwagens tillen totdat ze er bij neervallen. En die verleidelijke Colgate smile maakt het ook niet goed. Zeker niet als je op die leeftijd als een boyband op de bar gaat staan dansen. Dat kan Take That ook niet. Dus hou op! Doe het jezelf en vooral mij niet aan! Playback niet, dans niet, kom gewoon halfnaakt in slow motion uit het water rijzen. En als je mij dan een drankje dat Jillz heet, wilt aanbieden. Prima. Just be your nice self, maar playback niet! Alsjeblieft!

Toch is er nog iets dat me dwarszit. Heineken doet iets stoms. Met de hoop dat het mijn anticlimaxgevoel zou wegnemen, ga ik naar de website. Een mooie frisse site die goed werkt en vriendelijk in gebruik is. Je kunt je mening geven, je inschrijven voor de ‘Jillzupdate’, zien waar ze Jillz verkopen en………je ontmoet Johnny, Silver, Game en Hunter. De hotties uit de commercial. Ieder vertelt je een verhaal over Jillz. Silver vertelt over de tap en Hunter over de ingrediënten. Leuk. Het anticlimaxgevoel lijkt te verminderen. Totdat Johnny zijn verhaal begint met ‘Hi gorgeous’, Hunter mij ‘goodlooking’ noemt, Game afsluit met een knuffel en Silver ‘See ya sugar’ roept. Ik ben er klaar mee. Het is zo zoet, zo verwijfd, zo tenenkrommend, zo nep, zo….. stom om te denken dat de niet-bierdrinkende vrouw of homo hier intrapt.

Jillz kiest duidelijk voor één uitstraling en dus ook voor één bijbehorende vrouw en/of homo. En daar stoor ik me aan. Is Jillz niet voor iedereen? Gemiste kans door ouderwets doelgroepsdenken, want als nooit-bierdrinker heb ik ineens heel veel zin in MANNELIJK BIER!!

Hoe dan!

Het is leuk om te horen dat ook wij onze eigen taal maken. Dat we mee gaan met trends, oude woorden hergebruiken of er afgeleiden van gebruiken. Alleen op kantoor natuurlijk, daarbuiten verstaan ze ons echt niet.

In Leipe shit, ouwe!, schreef ik over taaltrends, de betekenis en het ontstaan daarvan. Daarin zei ik dat taal wordt bepaald door de gebruikers, dat trends de taal bepalen en dat taal ook zeker trends bepaalt: ‘Hoe moet een trend je anders aanspreken?”

Omdat taal en taalgebruik mij altijd opvalt, is de taal van the valley en de ontwikkeling daarvan ook niet onopgemerkt gebleven. Zo werd de taal van the valley voor de samensmelting voornamelijk gedomineerd door woorden als OWNED, POWNED en FAIL. Na de samensmelting heeft “onze” taal zich langzaam maar zeker ontwikkeld tot een soort slang. Tot deze slang horen onder andere de woorden: ‘echt he’, ‘jonguh’, ‘tozz’, ‘tollietozz’ en ‘hoe dan’. Wil overigens niet zeggen dat alle de gebruikers deze slang bepalen of gebruiken, dit blijft toch voorbehouden aan een bepaald groepje mensen.

Hoe dan ook, net als op elk kantoor, hebben wij ook onze eigen taal ontwikkeld en dat is leuk om te horen. Het is alleen niet zo dat deze taal door iedereen gebruikt wordt of kan worden. Het is net als in de echte wereld: het moet je wel aanspreken.