nat sneeuwt het buiten
glad
voor straks
glibberen we door de straten
gaten
ontwijken uitglijden
bats!
op je hoofd
donderdag 25 november 2010
maandag 22 november 2010
Popcorn, Zitzakken en Leuke filmpjes
En met leuke filmpjes bedoel ik gave documentaires. Tijdens de speciale IDFA middag afgelopen zondag in Escape, Amsterdam.
De middag was speciaal voor jongeren tussen de 15 en 25, en aangezien ik door kan als een meisje van 14, vroeg mijn bij CJP-werkende vriendin C. of ik mee wilde. Onder voorwaarde dat ik een stukkie schreef. Geen probleem. Daar zit ik op. Het stukje dat ik als geestschrijver achter mijn vriendin schreef, lees je hieronder, maar dat is niet waarom ik dit post. De documentaires zijn echt de moeite waard. Dus go check it out. IDFA, nog t/m 28 november.
Het beloofde een leuke middag te worden. Roze sfeerverlichting, Oslo Hilton (Girls Love DJ's) met lekkere plaatjes, popcorn om te snacken en zitzakken om te chillen.
Na een welkom van presentatrice Evelien Bosch (Coolpolitics) belandde we in de wereld van Craz-E. Een jonge muziekproducer die in “On my way”, gemaakt door Fana Richters en getoond vanaf YouTube, vertelt over zijn weg naar erkenning en bekendheid. Naderhand konden we vragen stellen en op de vraag hoe het voelt jezelf zo te zien, antwoordde hij: “Lekker gevoel”. Net als de documentaire.
De middag ging verder met Nederlands kampioen beatboxen Ibarra en zijn mix van o.a. dubstep, hardcore, bubbling, en zelfs Ginuwine's “Pony”. Een lekkere overgang naar de tweede documentaire.
De documentaire van Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes: "Because we are visual”. Gemaakt met alleen maar filmpjes van YouTube. De jeugdjury vroeg hoeveel tijd het heeft gekost. Veel tijd. Maar niet voor niets. Bijzonder hoe zoveel filmpjes en beelden 1 verhaal begonnen te vertellen. Een verhaal van eenzame mensen. Interessant, maar ook misleidend. Want zijn mensen echt zo a-sociaal geworden door social media?
Daarover gingen we nog even doorpraten met o.a. Nine Ludwig (Hyves) en iemand van Habbo (naam vergeten). Hoewel het merendeel van de aanwezigen de zaal verliet voordat de gasten goed en wel op het podium verschenen, was het gesprek wel interessant. Het zette “Because we are visual” in ieder geval weer in het juiste perspectief: we zijn niet allemaal zo.
Wij hebben weer andere problemen. Luxe problemen. Alles is mogelijk, maar je moet er wel alles aan doen. En dat kan leiden tot een burnout voor je 30ste. Daar gaat de documentaire van Sarah Mathilda Domogala “All we ever wanted” over. Verschillende portretten van creatieven tussen de 25 en 35 over hun leven en ambities, en hoe zij daar eigenlijk heel gestrest door raken. Confronterend en herkenbaar. Wat we eraan kunnen doen, wil de maakster in een eventueel vervolg laten zien.
Na een korte pauze, want film kijken is best vermoeiend, sloten we af met een documentaire van Kaspar Astrup Schröder "My Playground" over Free running. Een gave documentaire vanuit een bijzonder gevonden benadering; architectuur.
Al met al een relaxte middag met gave documentaires die je vol inspiratie en nieuwe gespreksonderwerpen achterlaten. Lekker toch? Op de zondagmiddag. Weer eens wat anders dan als een gare gummiebeer bij je moeder op de bank een herhaling van Eigen Huis & Tuin kijken.
PS: My playground sloot af met de quote "You don't stop playing because you grow up. You grow up because you stop playing." En daar ben ik het helemaal mee eens. Allemaal naar IDFA! Echt doen, want er draaien nog meer goede docu's!
De middag was speciaal voor jongeren tussen de 15 en 25, en aangezien ik door kan als een meisje van 14, vroeg mijn bij CJP-werkende vriendin C. of ik mee wilde. Onder voorwaarde dat ik een stukkie schreef. Geen probleem. Daar zit ik op. Het stukje dat ik als geestschrijver achter mijn vriendin schreef, lees je hieronder, maar dat is niet waarom ik dit post. De documentaires zijn echt de moeite waard. Dus go check it out. IDFA, nog t/m 28 november.
Het beloofde een leuke middag te worden. Roze sfeerverlichting, Oslo Hilton (Girls Love DJ's) met lekkere plaatjes, popcorn om te snacken en zitzakken om te chillen.
Na een welkom van presentatrice Evelien Bosch (Coolpolitics) belandde we in de wereld van Craz-E. Een jonge muziekproducer die in “On my way”, gemaakt door Fana Richters en getoond vanaf YouTube, vertelt over zijn weg naar erkenning en bekendheid. Naderhand konden we vragen stellen en op de vraag hoe het voelt jezelf zo te zien, antwoordde hij: “Lekker gevoel”. Net als de documentaire.
De middag ging verder met Nederlands kampioen beatboxen Ibarra en zijn mix van o.a. dubstep, hardcore, bubbling, en zelfs Ginuwine's “Pony”. Een lekkere overgang naar de tweede documentaire.
De documentaire van Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes: "Because we are visual”. Gemaakt met alleen maar filmpjes van YouTube. De jeugdjury vroeg hoeveel tijd het heeft gekost. Veel tijd. Maar niet voor niets. Bijzonder hoe zoveel filmpjes en beelden 1 verhaal begonnen te vertellen. Een verhaal van eenzame mensen. Interessant, maar ook misleidend. Want zijn mensen echt zo a-sociaal geworden door social media?
Daarover gingen we nog even doorpraten met o.a. Nine Ludwig (Hyves) en iemand van Habbo (naam vergeten). Hoewel het merendeel van de aanwezigen de zaal verliet voordat de gasten goed en wel op het podium verschenen, was het gesprek wel interessant. Het zette “Because we are visual” in ieder geval weer in het juiste perspectief: we zijn niet allemaal zo.
Wij hebben weer andere problemen. Luxe problemen. Alles is mogelijk, maar je moet er wel alles aan doen. En dat kan leiden tot een burnout voor je 30ste. Daar gaat de documentaire van Sarah Mathilda Domogala “All we ever wanted” over. Verschillende portretten van creatieven tussen de 25 en 35 over hun leven en ambities, en hoe zij daar eigenlijk heel gestrest door raken. Confronterend en herkenbaar. Wat we eraan kunnen doen, wil de maakster in een eventueel vervolg laten zien.
Na een korte pauze, want film kijken is best vermoeiend, sloten we af met een documentaire van Kaspar Astrup Schröder "My Playground" over Free running. Een gave documentaire vanuit een bijzonder gevonden benadering; architectuur.
Al met al een relaxte middag met gave documentaires die je vol inspiratie en nieuwe gespreksonderwerpen achterlaten. Lekker toch? Op de zondagmiddag. Weer eens wat anders dan als een gare gummiebeer bij je moeder op de bank een herhaling van Eigen Huis & Tuin kijken.
PS: My playground sloot af met de quote "You don't stop playing because you grow up. You grow up because you stop playing." En daar ben ik het helemaal mee eens. Allemaal naar IDFA! Echt doen, want er draaien nog meer goede docu's!
Abonneren op:
Posts (Atom)