Was net een rest rijst met kippenlevers aan het opwarmen toen ik de brandweer hoorde. Erg dichtbij, maar ik dacht er niet zoveel van. Met een dampend bord in mijn hand kwam ik terug de kamer in. Commotie aan de overkant. Brand in het leegstaande pand boven het Mediterraanse restaurant. Ik zie geen vlammen, maar de brandweermannen zijn wel ergens druk mee.
Al binnen 5 minuten wordt duidelijk met wat. Het raam op de eerste verdieping wordt er met schwung uit getild en een rokende schoorsteen wordt het raam uit gekieperd. 10 minuten later lijkt het gevaar geweken en lopen alle omstanders weer door. Ik zit nog steeds met mijn bord op schoot uit het raam. Compleet gebiologeerd door die brandweermannen.
Wat een teamwork, wat een strakke organisatie, wat een concentratie, het lijkt wel een machine. Ze gingen gecoördineerd naar binnen. Geen paniek, gewoon concentratie. Als er eentje na 15 minuten de schoorsteen staat na te blussen zie ik dat er twee even gaan zitten om de boel te evalueren. Een ander staat de boel op te ruimen en er komt een wagen aanrijden waar de mannen weer frisse lucht kunnen halen. Ik sta versteld van die strakke organisatie. Iedereen weet wat ‘ie moet doen en ik voel me ineens heel veilig met al die brandweermannen in de straat.
Het Mediterraans restaurant heeft geen omzet gedraaid, maar ik heb met eigen ogen geleerd: Als er brand uitbreekt, bel ik de brandweer!
en daarna je moeder?
BeantwoordenVerwijderenDie brandweermannen hebben daar wel voor doorgeleerd hoor! Als je de vlam in de pan krijgt zou ik inderdaad maar meteen de brandweer bellen en dan kan het restaurant zich ditkeer misschien verbazen over de strakke organisatie!
BeantwoordenVerwijderenEchter....zorg maar dat je geen binnenbrandje krijgt dat lijkt mij toch beter.