No regrets

Vanavond keek ik naar Being Erica. Een vrouwenserie op Net5 waar de hoofdrolspeelster terug kan in de tijd om de dingen anders te doen. Om andere keuzes te maken. Omdat ze ergens spijt van heeft of omdat ze niet gelukkig is met de uitkomst. Het is minder oppervlakkig dan ik nu schets. Althans, deze keer. Het was de eerste keer dat ik keek.

Ik zeg altijd dat je nooit spijt moet hebben van keuzes die je in je leven hebt gemaakt. Afgezien van keuzes om iemand opzettelijk kwaad te doen, natuurlijk. Ik vind namelijk dat de keuzes die je in je leven maakt, je maken wie je nu bent. En daar mag je trots op zijn.

Er wordt wel gezegd dat je alleen maar spijt kunt hebben van de dingen die je niet in je leven hebt gedaan. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. De keuze om iets niet te doen, heeft je namelijk ook gemaakt wie je nu bent. Het heeft je gebracht waar je nu staat. Het kan misschien beter, maar wie zegt dat het ‘slecht’ is?

Deze serie zette me dus aan het denken. Wil ik ook terug in de tijd om iets anders te doen dan ik gedaan heb? Is er een ‘ja’ die ik wil veranderen in een ‘nee’ of andersom? ‘Nee’. Er zijn nog veel dingen die ik wil doen, ook dingen die ik anders wil. Ik heb doelen die ik wil bereiken, ervaringen die ik wil beleven, maar ik ben tevreden. Gelukkig zelfs. Onvoorwaardelijk? Dat weet ik niet. Ik heb in ieder geval geen spijt van de keuzes die mij ‘ik’ hebben gemaakt.