Mannen die vrouwen haten

We hadden het over Internationale Vrouwendag en hoe mannen daar dan vaak wat misprijzend over doen. Alsof het heus niet erg is dat vrouwen nog steeds dood worden gestenigd omdat ze, naar vermoeden, een andere man dan hun echtgenoot in de ogen keken. Er wordt dan wel veel gezegd over ‘vrouwen die mannen haten’, maar waarom zo weinig over ‘mannen die vrouwen haten’?

Na die vraag liepen de gemoederen hoog op. Een vriendin die soms mannen haat, nam het voortouw. “Dat komt doordaat de wereldlijke maatschappij daarop is gebouwd.” Op het feit dat mannen vrouwen haten. “De eeuwige ondergeschikte rol van vrouwen op hele wereld heeft echt niets met Eva en haar appel te maken. Dat heeft te maken met mannen die vrouwen haten. Zij hebben tenslotte de macht het te veranderen en dat doen ze niet.” 

“Zijn we het dan gewend?,” vroeg ik. “Is het een gegeven dat mannen vrouwen haten en leven we daarop voort? Is dat de verklaring voor de seksuele onderdrukking van vrouwen, het misgunnen van vrouwelijk success of het anders bagataliseren ervan? Mannen hebben vrouwen toch nodig? En andersom?” 

“We hebben elkaar nodig om het soort in stand te houden.” zei de strijdlustige biologe. “Zo zijn we geprogrammeerd. En in de tussentijd maken mannen regels en religies om er zeker van te zijn dat vrouwen nooit de macht zullen hebben. Dan zouden ze ook mooi de pineut zijn, want mannen kunnen dan overal hun zaad verspreiden, de vrouwen bepalen door wie ze bevrucht worden. Dus wie heeft de macht nou eigenlijk? 

Foto: vanessadfisher.com

“Oké, interessant. Zijn mannen dan gewoon onzeker? Gefrustreerd, omdat ze bang zijn voor afwijzing?” 

“Nee, mannen hebben gewoon een groot ego dat misschien wat breeder reikt dan dat van vrouwen, maar iedereen is bang om afgewezen te worden. Kijk maar naar de concurrentiestrijd onder vrouwen om aandacht van mannen.”, verbreekt de laatste vriendin haar zwijgen. 

“Kijk, voor de meeste mannen is hun ego erg belangrijk. Het is daarom noodzakelijk dit te allen tijde te beschermen. Ze staan continu in gevechtstand als het gaat om hun ego. Voor vrouwen daarentegen is hun ego minder belangrijk. Vrouwen vechten eerder voor hun gezin, hun pact en dat gebeurt op de achtergrond.” 

“Dus jij zegt dat de ondergeschikte rol van vrouwen komt doordat zij liever gezinnetje spelen?”, vraagt de vriendin die soms mannen haat fel. 

Heen en weer gediscussieer en dan val ik stil. Misschien zijn mannen wel bang om (hun) vrouwen te verliezen. Dat ze ze daarom liever dom, binnen en monddood houden. Als een soort egoïstische vorm van bescherming. Ik denk wel dat de ondergeschikte positie, behandeling en veroordeling van vrouwen voor een groot deel voortkomt uit een soort angst. Maar om nou te zeggen dat die angst voortkomt uit vrouwenhaat. Feit blijft dat er op oneerlijke en oneervolle manieren met vrouwen wordt omgegaan in de wereld en door dat maar op cultuur en geloof te gooien, maakt het net zo ongeloofwaardig. 

Van mij mogen de kaarten herverdeeld worden. Eerlijker, respectvoller en liefdevoller. We zijn niet hetzelfde, we zijn gelijk. Ik denk dat zowel de mannen die vrouwen haten en de vrouwen die mannen haten daarin geen onderscheid maken. Onze verschillen zijn wat ons verbindt en dat vraagt om respect voor elkaar. En waarom dat nou zo moeilijk is, blijft mij een raadsel.