Hij was al aan zijn 4e wijntje, rood, toen ze elkaar bij de bar zagen. Hij kwam van het toilet en wilde terug naar de vriendin met wie hij over vroeger praatte. Ze hadden net bitterballen besteld.
Toen hij hem zag, keek 'ie net te laat weg. Eigenlijk hadden ze elkaar het liefst genegeerd, maar in plaats daarvan klonk er: “Ja, ik ken jou wel. Van het park.” en toen: “Hé? Ja. Inderdaad. Met wandelen! Wat leuk. Kom je hier vaker?”. “Niet heel vaak”, was het antwoord, waarna ze spraken over de vogels, waar ze woonden en wat hun favoriete wandelroute was. Uiteindelijk voelde ze dat het gesprek beëindigd moest worden, maar niemand wist hoe, aangezien ze alle twee nét waren geweest.
“We kunnen wel een keertje samen gaan?” Ze schrokken er zelf van. Het was een voorstel te vroeg in de relatie. Er werd geen telefoon of viltje gepakt om nummers uit te wisselen. Dit moment moest in stilte passeren.
“Heb je Facebook?”. De stilte was blijkbaar erger dan Facebookvrienden worden. “Ja, hoe heet je? Dan zoek ik jou wel op.” Ze namen afscheid. Hij ging terug naar de vriendin die niet meer over vroeger wilde praten en at een lauwe bitterbal.
Sinds die ontmoeting hebben ze elkaar nooit meer gezien. Er is ook geen vriendschapsverzoek gekomen. Gelukkig, want die had hij moeten accepteren omdat het anders raar zou zijn wanneer ze elkaar tegenkwamen. Dus nu gaat hij niet meer naar het park. Bang om straks iedereen te kennen en altijd lauwe bitterballen te eten.
Toen hij hem zag, keek 'ie net te laat weg. Eigenlijk hadden ze elkaar het liefst genegeerd, maar in plaats daarvan klonk er: “Ja, ik ken jou wel. Van het park.” en toen: “Hé? Ja. Inderdaad. Met wandelen! Wat leuk. Kom je hier vaker?”. “Niet heel vaak”, was het antwoord, waarna ze spraken over de vogels, waar ze woonden en wat hun favoriete wandelroute was. Uiteindelijk voelde ze dat het gesprek beëindigd moest worden, maar niemand wist hoe, aangezien ze alle twee nét waren geweest.
“We kunnen wel een keertje samen gaan?” Ze schrokken er zelf van. Het was een voorstel te vroeg in de relatie. Er werd geen telefoon of viltje gepakt om nummers uit te wisselen. Dit moment moest in stilte passeren.
“Heb je Facebook?”. De stilte was blijkbaar erger dan Facebookvrienden worden. “Ja, hoe heet je? Dan zoek ik jou wel op.” Ze namen afscheid. Hij ging terug naar de vriendin die niet meer over vroeger wilde praten en at een lauwe bitterbal.
Sinds die ontmoeting hebben ze elkaar nooit meer gezien. Er is ook geen vriendschapsverzoek gekomen. Gelukkig, want die had hij moeten accepteren omdat het anders raar zou zijn wanneer ze elkaar tegenkwamen. Dus nu gaat hij niet meer naar het park. Bang om straks iedereen te kennen en altijd lauwe bitterballen te eten.
 |
| Foto:bellobergen.nl |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten